Μόσχος Λαγκουβάρδος, Το άλυτο πρόβλημα

Η ένδεια,η ανίατη ασθένεια, ο θάνατος είναι άλυτα προβλήματα. Στην πραγματικότητα όμως το άλυτο πρόβλημα είναι παράδοξο, γιατί ενώ είναι άλυτο μπορούμε αντί να το απορρίψουμε ή να το κρύψουμε, και να αποφύγουμε να το σκεφτόμαστε, να το υπερβούμε. Παράδειγμα ο Ιώβ. Η γυναίκα του τον παρότρυνε να βλαστημήσει το Θεό και να πεθάνει. Ο Ιώβ της είπε: "Τα καλά τα δεχθήκαμε απ΄ το Θεό, τα κακά δεν θα τα δεχθούμε;". Η στάση του Ιώβ δεν σημαίνει μια απλή αναγκαστική αποδοχή, αλλά μια αποδοχή από αγάπη στο Θεό στον Οποίο ανήκουν τα πάντα,τα πάντα είναιδικά Του, ακόμα και η ζωή και ο θάνατός μας. Τα λόγια αυτά του Ιώβ μου θυμίζουν τα λόγια του Ρηνιού, της μάνας των ψαράδων στον Άγιο Στέφανο της Καλύμνου, "και τα καλά και τα κακά δεχούμενα", εννοείται "δεχούμενα" με αγάπη σ΄Αυτόν ΄που όχι μόνον ανήκουν τα πάντα ,αλλά και επιστρέφουν τα πάντα.
Όταν ο Απόστολος Παύλος ζήτησε από τον Ιησού να τον θεραπεύσει, ο Ιησούς του είπε: "Σου αρκεί η χάρη".Ύστερα από αυτό ο Απόστολος δεν ζητούσε απ΄ τον Κύριο, να του αφαιρέσει τις δυσκολίες, αλλά να του δίνει δύναμη να τις δέχεται και να τις υπομένει.Όλα είνα του Θεού. Ένα βράδυ κάποιος γεωργός είπε στη γυναίκα του" Αύριο θα πάω στο χωράφι". "Πες, πρώτα ο Θεός", είπε η γυναίκα του. "Αύριο θα πάω στο χωράφι, ο κόσμος να χαλάσει", επανέλαβε ο γεωργός. Την άλλη μέρα το πρωί ξεκίνησε για το χωράφι. Στο δρόμο τον έπιασε δυνατή μπόρα κι αναγκάστηκε να γυρίσει στο σπίτι του. Χτύπησε την πόρτα και είπε στη γυναίκα του να τον ανοίξει. "Ποιος είναι;", ρώτησε η γυναίκα του. "Ο άντρας σου, πρώτα ο Θεός", είπε ο γεωργός που είχε γίνει μουσκίδι απ΄ τη βροχή.
Το πιο μεγάλο άλυτο πρό βλημα είναι το πρόβλημα της ένδειας και του θανάτου. Και στην πτωχεία και στο θάνατο η υπέρβαση του φόβου γίνεται με την από αγάπη αποδοχή του θελήματος του Θεού. Επειδή αγαπούμε το Θεό πάνω από όλα και από την περιουσία μας και τη ζωή μας ακόμα, αποδίδουμε τα πάντα σ΄Αυτόν που ανήκουν (τα σα εκ των σων σοι προσφέρουμε) και παραδίδουμε θεληματικά τη ζωή μας Σ' Αυτόν που μας αγαπάει περισσότερο από όσο αγαπάμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας. Άρα η με αγάπη αποδοχή του θελήματος του Θεού, αντί απόρριψη, απόκρυψη ή άρνηση και αντίσταση, είναι η υπέρβαση του φοβου της πτωχείας και του θανάτου. Έτσι αποδοχή του άλυτου προβλήματος της ανίατης αρρώστειας, της φτώχειας,ακόμα και του θανάτου είναι πράξεις υπέρτατης αγάπης. "Αφαιρούν από μέσα μας ό,τι δεν είναι φωτιά της αγάπης".(Αντάμωφ).