Μόσχος Λαγκουβάρδος, "Ψυχικόν γαρ το πάθος"

Λαρισινά
Δοκίμια
Μ.Ε.Λαγκουβάρδου


«Ψυχικόν γαρ το πάθος»

Όταν ο γενναίος στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου Περδίκας αρρώστησε, τον είδε ο αγαπημένος φίλος του, ο πατέρας της Ιατρικής Ιπποκράτης, ο οποίος διέγνωσε αμέσως ότι ο φίλος του στρατηγός δεν έπασχε στο σώμα αλλά στην ψυχή. Ήταν βαριά πληγωμένος απ΄ την αγάπη. «Ψυχικόν γαρ το πάθος», είπε.
Από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα όλοι οι μεγάλοι άνθρωποι διαθέτουν τη μεγαλύτερη ίσως από όλες τις αρετές, την αρετή της διακρίσεως. Τίποτα δεν είναι σωστό, αν δεν έχουμε διάκριση. Δεν έχουμε όλοι δυστυχώς το γνώρισμα αυτό της ανωτερότητας, που χρειάζεται μεγάλη εσωτερική καλλιέργεια, μόρφωση, αρετή, παιδεία για να το αποκτήσουμε. Πόσο μεγάλη είναι η αρετή της διάκρισης φαίνεται και από την απάντηση, που έδωσε κάποιος μοναχός στο Άγιον Όρος σε κάποιον προσκυνητή, που τον ρώτησε να μάθει για την μοναχική άσκηση. «Δεν κάνουμε κατάχρηση του κόσμου», είπε.
Αν θέλεις να βρεις τη διαφορά μεταξύ του ηθικού βίου και της ηθικής παραλυσίας, ευγενικέ αναγνώστη, αρκεί να δεις τη διαφορά ανάμεσα στην αρετή της διάκρισης και στην κακία της κατάχρησης. Οι έχοντες διάκριση δεν κάνουν κατάχρηση του κόσμου. Μόνον όταν δεν έχουμε διάκριση, δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το ουσιώδες απ΄ το επουσιώδες για να φυλάξουμε το πολυτιμότερο από το ευτελέστερο.
Οι σημερινοί πολιτικοί τα έχουν μπερδέψει. Πιστεύουν ότι το πολυτιμότερο δεν είναι το συμφέρον του τόπου, αλλά το κόμμα. Έτσι σκέφτονται στην πλειονότητά τους οι πολιτικοί και οι συνδικαλιστές. Αλλά τους πολίτες τους ενδιαφέρει να βρεθούν λύσεις στα προβλήματά τους και λιγότερο το κόμμα. Ας βρει τις λύσεις όποιο κόμμα θέλει. Ο κόσμος δεν ξεχνά ότι «όλα βλάπτουν το ίδιο την Ελλάδα», όπως θα ‘λεγε ο Καβάφης. Απόδειξη ότι θεωρούν το κόμμα σπουδαιότερο απ΄ το συμφέρον των πολιτών είναι ότι δεν μπορούν να ομονοήσουν ούτε στα εθνικά θέματα, με αποτέλεσμα να δείχνουν στους εχθρούς της Ελλάδος, ότι η χώρα μας είναι διαλυμένη κι όποιος θέλει μπορεί να την καταλάβει όποτε θέλει.
Σκεφθείτε ότι οι Κινέζοι έχουν αυτήν την παροιμία: «Ετοιμάσου να κατακτήσεις ένα λαό που ξέχασε την ετυμολογία της γλώσσας του.» Και εμείς εδώ έχουμε την ηγεσία της Εκπαίδευσης, που κατήργησε το μάθημα της ετυμολογίας γιατί δεν μπορεί να διδαχθεί με το μονοτονικό σύστημα. Η ίδια ηγεσία κατήργησε και το μάθημα της ηθικής.
Ο συνηθισμένος άνθρωπος είναι αυτός που τον περιγράφει πολύ σωστά η ελληνική δημώδης παροιμία «βρήκαμε παπά, να θάψουμε και τους ζωντανούς». Για το συνηθισμένο άνθρωπο ό,τι ισχύει κάπου ισχύει παντού. Εδώ ισχύει η σοφή κρητική μαντινάδα: «Ετσά μας καταντήσανε οι βουρλισμένοι χρόνοι/ Οι καπετάνιοι στο κουπί κι οι μούτσοι στο τιμόνι». Έτσι συμβαίνει όταν δεν έχουμε διάκριση τόσον για τους ανθρώπους, όσο και για τα προβλήματα.
Τα προβλήματα χωρίζονται σε δυο κατηγορίες στα προβλήματα που λύνονται με διάφορους τρόπους και στα προβλήματα που δεν λύνονται με τίποτε. Αυτά που δε λύνονται με τίποτε, έχουν την τάση κάθε φορά που οι αρμόδιοι ασχολούνται με αυτά, να γίνονται χειρότερα , όπως π.χ. τα προβλήματα της Εκπαίδευσης, που με κάθε «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» η Εκπαίδευση γίνεται χειρότερη από πριν . Το ίδιο συμβαίνει με το πρόβλημα της κίνησης των δρόμων. Όσο πιο πολύ φαρδαίνουν οι δρόμοι τόσο πιο μεγάλη γίνεται η κίνηση των αυτοκινήτων. ΄Ένα άλλο άλυτο πρόβλημα είναι οι δικαστικές υποθέσεις. Όσο πιο πολλοί γίνονται οι δικαστές και οι δικηγόροι τόσο αυξαίνει ο αριθμός των δικαστικών υποθέσεων και τόσο περισσότερο καθυστερεί η έκδοση των δικαστικών αποφάσεων και η απονομή της δικαιοσύνης γενικά. Φυσικά χωρίς δικαιοσύνη ούτε δημοκρατία υπάρχει!
Τα άλυτα προβλήματα μοιάζουν με τους επισκέπτες. Όσο πιο πολύ αυξάνουν οι περιποιήσεις τόσο περισσότερο κάθονται. Μια φορά για να διώξει κάποιος έναν επισκέπτη που δεν έλεγε να φύγει, του πήρε την πετσέτα από το μπάνιο. Ο επισκέπτης κατάλαβε και έφυγε. Ο Άντον Τσέχωβ, ο περίφημος Ρώσσος χιουμορίστας διηγηματογράφος, ( τα διηγήματά του είναι το καλύτερο αντίδοτο στη μελαγχολία) , συνιστά τον εξής τρόπο να διώξεις τον ανεπιθύμητο επισκέπτη: Να του ζητήσεις δανεικά.

"Ελευθερία"