Μόσχος Λαγκουβάρδος, Ένας άρχοντας πάνω στο δέντρο !

Όταν είμαστε πολύ κουρασμένοι δεν έχουμε διάθεση να κάνουμε τίποτα, ούτε θέλουμε να πάμε πουθενά όσο ευχάριστο κι αν είναι. Τίποτα δεν είναι πιο γλυκό, τις στιγμές αυτές της μεγάλης κούρασης από την ανάπαυση . Ένας γνωστός μου μόνο ένα πράγμα θεωρούσε πιο γλυκό κι απ΄ την ξεκούραση, την αγαπημένη μορφή του πατέρα του. Γι’ αυτό τις στιγμές που ξεκουραζόταν ύστερα από μια πολύ κοπιαστική μέρα έλεγε πάντα αυτά τα λόγια αναστενάζοντας : « Αχ, τώρα , μόνο αν με έλεγαν ότι εκεί είναι ο πατέρας μου, θα πήγαινα».
Τα λόγια αυτά με συγκινούν πάντα όταν τα θυμάμαι. Πάντα με συγκινεί η αγάπη του γιού για τον πατέρα. Κάποιος έκανε αυτή τη σύγκριση περιγράφοντας τη χαρά που νιώθει κανείς όταν δέχεται την εκ Θεού φώτιση : Χαίρεσαι σαν να συναντάς τον πατέρα σου στο δρόμο. Με φως, γαλήνη και γλυκύτητα παρομοιάζει ο Πίνδαρος τη φώτιση που δέχεται ο άνθρωπος που πιστεύει και αγαπάει το Θεό.
Φανταστείτε πώς ένιωθε ο Ζακχαίος για να ανεβεί επάνω στη συκουμουριά όταν έμαθε ότι ο Κύριος θα περνούσε από εκεί. «Προσπαθούσε να δει ποιος είναι ο Ιησούς. Δεν μπορούσε όμως εξαιτίας του πλήθους και γιατί ήταν μικρόσωμος. Έτρεξε λοιπόν μπροστά , πριν απ΄ το πλήθος κι ανέβηκε σε μια συκομουριά για να τον δει, γιατί θα περνούσε από εκεί».
Δεν ήταν μόνο η κούραση ενός άρχοντα, όπως ήταν ο Ζακχαίος, που θα μπορούσε να τον εμποδίσει να ανεβεί στο δέντρο. Μπορεί ο Ζακχαίος να ήταν ξεκούραστος, αν και οι άρχοντες όλες τις εποχές είναι επιβαρυμένοι με πολλά και διάφορα καθήκοντα, ώστε να μην νιώθουν τόσο ξεκούραστοι. Το άλλο το εμπόδιο της ματαιοδοξίας και της υπερηφάνειας είναι μεγαλύτερο. Ένας άρχοντας πάνω στο δέντρο! Πάνω στα δέντρα ανεβαίνουν μόνα τα παιδιά κι ο Ζακχαίος για να δει τον Ιησού έκανε σαν ένα παιδί μικρό. Δεν νοιάστηκε τι θα έλεγε ο κόσμος, που θα τον έβλεπε πάνω στο δέντρο. Τόσο μεγάλη χαρά λόγιαζε ότι θα του δώσει η θέα του προσώπου του Ιησού.
Όταν έφτασε ο Ιησούς στο σημείο εκείνο, κοίταξε προς τα πάνω, τον είδε και είπε: «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου.» Εκείνος κατέβηκε γρήγορα και τον υποδέχτηκε με χαρά. Περίμενε μόνο να τον δει και τον δέχτηκε στο σπίτι του. Ο Ζακχαίος ούτε μπορούσε να το φανταστεί, γιατί το επάγγελμά του, του αρχιτελώνη, δεν τον έκανε αγαπητό στον κόσμο. «Όλοι όσοι τα είδαν αυτά» γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, « διαμαρτύρονταν κι έλεγαν ότι πήγε να μείνει στο σπίτι ενός αμαρτωλού.
Τότε σηκώθηκε ο Ζακχαίος και είπε στον Κύριο: «Κύριε, υπόσχομαι να δώσω τα μισά απ΄ τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς και ν’ ανταποδώσω στο τετραπλάσιο όσα έχω πάρει με απάτη». Όχι μόνο δίνει τη μισή περιουσία του, αλλά και ομολογεί ότι διέπραττε απάτες! Δεν νομίζω να υπήρξε ξανά στην ιστορία του ανθρώπου ένας τέτοιος άρχοντας σαν τον Ζακχαίο!
Ο Ιησούς απευθυνόμενος σ΄ αυτόν, είπε: «Σήμερα αυτή η οικογένεια σώθηκε. Γιατί κι αυτός ο τελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ. Ο Υιός του Ανθρώπου ήρθε για να αναζητήσει και να σώσει αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο τους».
Η ιστορία με το Ζακχαίο, όπως την περιγράφει το Ευαγγέλιο του Λουκά, θα ακουστεί την προσεχή Κυριακή στην εκκλησία. Πριν από το ευαγγελικό ανάγνωσμα στην εκκλησία διαβάζουν τον Απόστολο, που πάντα έχει μια βαθύτερη σχέση με το νόημα της ευαγγελικής περικοπής. Αυτή τη φορά το αποστολικό ανάγνωσμα είναι από την πρώτη επιστολή Αποστόλου Παύλου προς τον Τιμόθεο, στην οποία του γράφει ότι αξίζει να υπομένουμε κόπους και ονειδισμούς , γιατί στηρίξαμε την ελπίδα μας στον αληθινό Θεό, που είναι σωτήρας όλων των ανθρώπων και ιδιαίτερα των πιστών. «Κανείς να μη σε καταφρονεί που είσαι ακόμα νέος» του λέει. «Αντίθετα να γίνεις υπόδειγμα για τους πιστούς, με το λόγο, με τη συμπεριφορά σου, με την αγάπη, με την πνευματική ζωή, με την πίστη, με την αγνότητα».
Τα λόγια αυτά σε έναν νέο άνθρωπο, θα τα καταλάβουμε καλύτερα, αν λάβουμε υπόψη την συμπεριφορά του Ζακχαίου, ιδίως αυτό που λέει ότι διδάσκουμε με το παράδειγμά μας, με τη συμπεριφορά μας, με την αγάπη μας, με την πνευματική ζωή, με την πίστη και με την αγνότητα. Αναρωτιέται κανείς αν κάνουμε καλά σήμερα που δεν περιμένουμε τίποτε από όλα αυτά από αυτούς που διδάσκουν τα παιδιά μας.
Μετά τη Γαλλική επανάσταση και το Διαφωτισμό που ξεκίνησε από αυτήν, δεν είναι το ήθος και οι ηθικές αξίες η βάση της μάθησης και της επιστημονικής έρευνας, για να απομακρυνθεί ο άνθρωπος απ΄ το Θεό. Πού οδήγησε τον κόσμο αυτή η ιδέα είναι φανερό σε όλους: ο άνθρωπος απομακρύνθηκε απ΄ τον ανθρωπισμό του. Ο Θεός είναι εκεί όπου είναι. Δεν έχει ανάγκη από τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος έχει ανάγκη απ΄ το Θεό.
Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξουν άρχοντες με την ταπείνωση και την αγνότητα του Ζακχαίου, για να μπορέσουν να δουν το πρόσωπο του Ιησού και να συνειδητοποιήσουν πού οδηγούν τον κόσμο