THOMAS MERTON (ΗΠΑ), ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΙΣΠΑΝΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

THOMAS MERTON (ΗΠΑ)

ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΙΣΠΑΝΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
ΦΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ

Στο άσπρο γεφύρι που υψώνει τις γλυκές καμάρες του,
περήφανο σαν ένα πουλάρι,
εκεί στο βουητό του ρηχού ποταμού,
δεν ξέχασαν ποτέ το όνομά σου
οι υψίφωνες κιθάρες.

Μόνο το σμίξιμο σπαθιών επάνω στις σκληρές χορδές
μπορεί να τρυπήσει το μυαλό αυτών που απόμειναν
να κάθονται στα τυφλά ερείπια των σπιτιών,
στο καταφύγιο του σπασμένου τοίχου.

Μια γυναίκα άρχισε να τραγουδάει.
Η μουσική, το χρώμα των ελιών.
Τα μάτια της πιο σκοτεινά απ΄ τις βαθιές εκκλησίες.
Τα λόγια της έρχονται μαυροντυμένα
στην πύλη της σκιερής φωνής της,
καθένα με το νόημά του,
σαν ένα δεμάτι από εφτά λεπίδες.

Κωδωνοστάσια και ψηλοί ανεμοδείχτες σαν καρφιά
καρφωμένοι στα τέσσερα σταυροδρόμια,
κοιτάζουν ακόμα εκεί όπου το τραγούδι
γίνεται χρώμα στα γαρίφαλα,
στα λουλούδια που είναι σαν πληγές
στην άσπρη σκόνη της Ισπανίας.

(Κάτω από ποιο κοιμητήριο δίχως σταυρούς
πλαγιάζουν τα χαμένα κόκαλά σου,
Γκαρθία Λόρκα;
Ποια άσπρη οροσειρά έκρυψε το φόνο σου
σε κακοτράχαλη κοιλάδα;)

Στις τέσσερις μεριές του κόσμου
ο αέρας είναι ακίνητος, σαστισμένος,
στο μέρος των σπαθιών της άγριας κιθάρας.

Η φωνή έγινε σίδερο στο γυμνό αέρα,
πιο δυνατή, πιο απελπισμένη
από ένα ερειπωμένο πύργο.

(Κάτω από ποιο κοιμητήριο δίχως σταυρούς
πλαγιάζουν τα χαμένα κόκαλά σου,
Γκαρθία Λόρκα;
Ποια άσπρη οροσειρά έκρυψε το φόνο σου
σε κακοτράχαλη κοιλάδα;)


Μετάφραση Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος

«Γραφή»