Γιατί όλα χειροτερεύουν τη νύχτα; Δεν ξέρω να σου πω. Πολλοί νομίζουν ότι αυτοί που γράφουν ξέρουν αυτό που γράφουν. Αν είχα αυτή τη γνώμη δεν θα είχα γράψει τίποτα. «Μα είναι δυνατόν να γράφεις αυτό που δεν ξέρεις;;» «Αυτό το μαθαίνεις αργότερα». Όχι ότι δεν υπάρχουν αυτοί που γράφουν αυτό που ξέρουν, Αλλά αυτό για μένα δεν έχει , ούτε είχε ποτέ ενδιαφέρον.
Δεν ξέρω λοιπόν γιατί όλα χειροτερεύουν τη νύχτα. Στα νοσοκομεία οι ασθενείς τρέμουν τις νύχτες. Γιατί άραγε; Ένας στίχος του Ρίλκε λέει «η νύχτα σε χωρίζει απ΄ το γείτονά σου.». Ο στίχος αυτός γράφτηκε τον περασμένο αιώνα και δεν προκαλεί την ίδια συγκίνηση σήμερα με εκείνη που προκαλούσε σ΄ αυτούς που τον διάβασαν στην εποχή του. Σήμερα ο γείτονας είναι χωρισμένος απ΄ τον καθένα , μέρα –νύχτα. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει γείτονας ,ούτε γειτονιά.
Δεν ήταν το ίδιο πάντοτε. Ο κόσμος έδινε μεγάλη αξία στο γείτονα. Ήταν ευτυχής αυτός που είχε καλό γείτονα. «Πρώτα βλέπεις το γείτονα και μετά τον αδερφό σου». Τις νύχτες που βομβάρδιζαν τα σπίτια καταφεύγαμε όλοι στους γείτονες, που διέθεταν σπίτια με γερά θεμέλια και ανθεκτικούς τοίχους στα υπόγειά τους. Φαντάσου να είχες κακούς γείτονες και να μην μπορούσες να καταφύγεις πουθενά. Τη μέρα ξεθαρρεύαμε γιατί μας παρηγορούσε και μας ενθάρρυνε το φως. Τη μέρα ακόμα και τα νέα ήταν πιο καλά, ενώ τη νύχτα ξεπρόβαλαν όλοι οι φόβοι και σαν τους δαίμονες κυνηγούσαν τους ανθρώπους, να τους εξοντώσουν.
Γιατί χειροτερεύουν λοιπόν όλα τη νύχτα; Τόσο πολύ είναι συνδεδεμένα τα πάντα με το φως; Λένε ότι όλα τα ζωντανά όντα στην πλάση θλίβονται την ώρα που δύει ο ήλιος. Η λύπη για το φώς που φεύγει προκαλεί τη λύπη (ή και το φόβο) σε κάθε ζωντανό πλάσμα. Μήπως η λύπη αυτή και ο φόβος είναι η αιτία που όλα χειροτερεύουν τις νύχτες; Ίσως το φως του ήλιου μας χαρίζει μια ανάταση. Από παιδιά ακούγαμε να λένε , πως τη νύχτα ο πυρετός ανεβαίνει, η αρρώστια χειροτερεύει, οι πόνοι ( ιδίως αν είναι φανταστικοί) ξυπνούν ή γίνονται χειρότεροι.
Η νύχτα αργεί να ξημερώσει γι΄ αυτούς που υποφέρουν. Ακόμα και οι φουρτούνες στη θάλασσα είναι χειρότερες τη νύχτα. Δεν υπάρχει ίσως τίποτα πιο φοβερό απ΄ την νυχτερινή, φουρτουνιασμένη θάλασσα. Ο Πέτρος περπατώντας επάνω στη θάλασσα άρχισε να βουλιάζει , γιατί φοβήθηκε πιο πολύ το σκοτάδι, καθώς υψώνονταν τα κύματα και σκέπαζαν το φως.
Και σαν μεταφορά η νύχτα είναι η άρνηση του καλού, της χαράς, της ομορφιάς, της υγείας. Σκεφθείτε πόσο μεγάλη δυστυχία είναι η αμάθεια ,για να την παρομοιάζουν με το σκοτάδι της νύχτας και πόσο μεγάλη ευτυχία είναι η γνώση, που την παρομοιάζουν με το φως. «Εγώ ειμί το φως του κόσμου. Δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι αυτός που με ακολουθεί» λέει ο Κύριος.
Η ευχή «αύριο όλα θα πάνε καλύτερα» είναι ευχή για το φως και για τη χαρά.
Αύριο όλα θα πάνε καλύτερα. Στην εποχή μας η σύγχυση είναι τόσο μεγάλη , ώστε το σκοτάδι της απελπισίας σκεπάζει ακόμα και τις μέρες μας. Αυτό λέει ο κόσμος με την παροιμία, ότι ο δυστυχισμένος άνθρωπος «δε βλέπει άσπρη μέρα».
Αν το σκοτάδι της νύχτας , που είναι έξω, είναι τόσο επιβαρυντικό για τον άνθρωπο, πόσο μάλλον επιβαρυντικό είναι το σκοτάδι μέσα στον άνθρωπο. «Ο οφθαλμός» γράφει το Ευαγγέλιο « είναι το φως του σώματος. Αν ο οφθαλμός σου είναι σκοτεινός, όλο το σώμα σου είναι σκοτεινό.» Να προσέχουμε μήπως αυτό που νομίζομε ότι είναι μέσα μας φως, μήπως είναι σκοτάδι.
"Ρεθεμνιώτικα Νέα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου