Μ.Ε.Λαγκουβάρδου, Φύλαγε το ηθικό σου!

Φύλαγε το ηθικό σου!

Φύλαγε το ηθικό σου και το ηθικό σου θα σε φυλάγει! Οι απλοί άνθρωποι, καθώς γερνούν και βλέπουν να πλησιάζει ο καιρός της ανημπόριας , έχουν μια και μοναδική έγνοια κι έναν και μοναδικό φόβο, να μην πέσουν στο κρεβάτι! Οι άνθρωποι αυτοί , με τη σοφία της Παράδοσης, όπως τη διδάχθηκαν απ΄ τους πατέρες τους κι απ΄ την εμπειρία τους , συνδέουν την ελευθερία τους και τη χαρά της ζωής τους, με τη δύναμη των ποδιών τους, να τους κρατάνε όρθιους. Αλίμονο όταν πέσουν στο κρεβάτι και δεν μπορούν να κινηθούν, και τους μετακινούν οι άλλοι! «Είμαι ευτυχισμένος» έλεγε ένας σπουδαίος ποιητής και φιλόσοφος, «όταν το πρωί μπαίνω στα παπούτσια μου!»
Πλησιάζοντας λοιπόν την ηλικία που μας δένουν και μας πάνε όπου θέλουν, σκέφτομαι με ποιο τρόπο θα μπορέσω να κρατήσω το ηθικό μου μπροστά σ΄ αυτόν τον μεγάλο κίνδυνο να πέσω στο κρεβάτι. Πιστεύω πως ο φόβος των απλών ανθρώπων να μην τους κρατάνε τα πόδια τους δεν είναι φόβος για το σώμα. Ξέρουν (καθένας που περνάει τα πενήντα ή τα εξήντα το ξέρει) , ότι η ψυχή είναι πολυτιμότερη απ΄ το σώμα και ότι το παν όταν πέφτεις είναι να μη χάνεις το ηθικό σου.
Δυο ολόκληρα χρόνια , δυο όμηροι των Ισλαμιστών που υπέστησαν τα πάνδεινα, αγωνίζονταν να έχουν ελεύθερο το πνεύμα τους, για να μπορέσουν να επιβιώσουν στις κακουχίες. (Δείτε την αριστουργηματική ταινία Τζων Φυρς «Τυφλή Ελπίδα» ή διαβάστε στο βιβλίο μου «Ο Θεός του Θερισμού» το ομώνυμο δοκίμιο.)
Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης οι ναζιστές εξόντωναν τους έγκλειστους εκμηδενίζοντας το ηθικό τους.
Σήμερα ο κόσμος έχει χάσει το ηθικό του. Ζει χωρίς ηθικό, απελπισμένος, καταπτοημένος! Φοβάται ότι δίχως ηθικό τον απειλούν οι φοβερές εκφυλιστικές ασθένειες της εποχής μας και έτσι είναι. Άρα πρέπει πάση θυσία και πριν από όλα να διδαχτούν τουλάχιστον οι νέοι, πώς να διατηρούν το πνεύμα τους ελεύθερο ή πώς να κρατούν ακμαίο το ηθικό τους, για να αντέχουν στις δυσκολίες και στα βάσανα της ζωής.
Μια φορά ο Μέγας Αλέξανδρος επιθεωρώντας το στράτευμά του, την παραμονή μιας μεγάλης μάχης, είδε έναν στρατιώτη που έτρεμε απ’ το φόβο του. «Πως σε λένε, στρατιώτη;» τον ρώτησε. «Αλέξανδρο», απάντησε ο στρατιώτης. «Αλέξανδρε» είπε ο Μέγας Βασιλιάς «ή να πάψεις να φοβάσαι ή να αλλάξεις όνομα».
Το χαριτωμένο αυτό περιστατικό δείχνει ότι ο βασιλιάς Αλέξανδρος πίστευε στη δύναμη του ονόματος. Πίστευε πως όταν ένας άνθρωπος φοβάται σημαίνει ότι έχει υποβαθμίσει τον εαυτό του, ότι άφησε το φθαρμένο, το καθημερινό, το χυδαίο να τον αχρηστεύσει, ότι είναι ένας άνθρωπος χωρίς ηθικό, χωρίς πίστη στις πνευματικές αξίες της ζωής. Αυτό πίστευε ο Μέγας Αλέξανδρος. Πως μπορούσε να ήταν διαφορετικά , όταν είχε δάσκαλό του τον μεγάλο φιλόσοφο της αρχαιότητας, τον Αριστοτέλη;
Το όνομα με το ανώτερο νόημα, με το νόημα που υπερβαίνει τα συνηθισμένα μέτρα δίνει στον καταπτοημένο άνθρωπο την συναίσθηση ότι αξίζει να ζει . Ο άνθρωπος που πιστεύει σε κάτι ανώτερο από αυτόν δεν φοβάται πια. Ξέρει ότι δεν εγκαταλείφθηκε στην τύχη και κανείς δε νοιάζεται γι’ αυτόν. Όταν ακόμα και η πίστη στη δύναμη του ονόματος ενός ανθρώπου μπορεί να μας δώσει νόημα στη ζωή, πόσο μάλλον μας βοηθάει η πίστη στο Όνομα του Θεού. Ο Θεός που εμποδίζει τον ήλιο να μας κάψει , μας φυλάει από κάθε κακό!

Αυτό πίστευε ο Μέγας Αλέξανδρος, ότι ακόμα και η πίστη στο όνομα ενός μεγάλου ανθρώπου, ενός προφήτη, ενός αγίου, ενός ήρωα, ενός σοφού, ενός μεγάλου επιστήμονα, ενός εφευρέτη, ενός καλλιτέχνη κλπ. μας βοηθάει να διατηρήσουμε το ηθικό μας και να μην πτοούμαστε μπροστά στους κινδύνους που απειλούν τη ζωή μας.
Ένας τρόπος , ίσως ο σπουδαιότερος από όλους είναι αυτός που αναφέραμε με αφορμή το περιστατικό με τον Μέγα Αλέξανδρο, η πίστη δηλαδή στη δύναμη του ονόματος ενός μεγάλου ανθρώπου και πολύ περισσότερο η πίστη στη δύναμη του Ονόματος του Θεού. Όποιος επικαλείται το Όνομα του Θεού, λέει η Γραφή, θα σωθεί.
Ο ευγενικός αναγνώστης που θα τον ενδιέφερε το θέμα θα μπορούσε επίσης να δει την αριστουργηματική ταινία του Τσάρλι Κάουφμαν «Η αιώνια λιακάδα του καθαρού μυαλού».Με το δοκίμιο αυτό τελειώνει το βιβλίο μου «Ο Θεός του Θερισμού» και συγκεκριμένα με αυτά τα λόγια της ταινίας: «Έπρεπε να γίνει για να το ξεπεράσεις. Ο κόσμος ξεχνάει κι ο κόσμος ξέχασε. Αιώνια Λιακάδα του Άσπιλου Πνεύματος. Κάθε προσευχή δεκτή και ευχή παραιτημένη. Πόσο ευτυχισμένος είναι ο αθώος!»
Δεν μας παίρνει ο χώρος να αναφερθούμε σ΄ αυτό που είναι πιο σπουδαίο για το θέμα μας: Στο ερώτημα, τι είναι αυτό που εκμηδενίζει το ηθικό μας. Επιγραμματικά μόνο θα πούμε, πως η αμαρτία εκμηδενίζει το ηθικό μας. Όποιος έχει συνειδητοποιήσει αυτό το πράγμα τρέμει στη σκέψη ότι μπορεί να αδικήσει κάποιον.