Είναι ο εαυτός μας ένα άλυτο πρόβλημα; Είναι τόσο δύσκολο να αποκτήσει ο άνθρωπος την εσωτερική του ειρήνη, την ψυχική του ηρεμία;. Ο Ισπανός ποιητής Λόρκα λέει πως η εσωτερική ειρήνη είναι ο παράδεισος. «Ο παραδεισός μου, διάφανη γαλήνη».
Αιτία για την τραγωδία της ανθρωπότητας λέει ο Πασκάλ, είναι η έλλειψη ειρήνης του ανθρώπου με τον εαυτό του. Δεν έχουμε ειρήνη με τον εαυτό μας . Δεν μπορούμε να μείνουμε ούτε λίγα λεπτά μόνοι στο δωμάτιό μας χωρίς να κάνουμε τίποτα..
Είναι δύσκολο ν’ αγαπήσεις τον εαυτό σου, έλεγε ο ερημίτης ποιητής Ρομπέρτος, όταν μιλούσαμε για την ειρήνη της ψυχής. Κάθε φορά που συζητούσαμε γι΄ αυτό το θέμα με παρηγορούσε ότι θα αγαπήσω και όλα αυτά που με ενοχλούσαν τότε, π.χ. το υπερβολικό βάρος μου, τη δυσκολία στο γράψιμο, ακόμα και την εργασία μου.
Το πρόβλημα του εαυτού παρουσιάζεται με περισσότερη ένταση ιδίως σε κείνους που είναι αναγκασμένοι να βρίσκονται πολύ χρόνο αντιμέτωποι με τον εαυτό τους, όπως είναι π.χ. οι φυλακισμένοι ή εκείνοι που ζουν σαν φυλακισμένοι, γιατί δεν έχουν επαφή με τους άλλους .
Ένας σπουδαίος λόγος που αγωνίζονται πολλοί να καταλάβουν διοικητικές θέσεις στην εργασία τους είναι ότι με τους πολλούς υφισταμένους που τους περιτριγυρίζουν αποφεύγουν να βρίσκονται μόνοι, αντιμέτωποι με τον εαυτό τους..
Μιλώντας έτσι για τον εαυτό μας μοιάζει σαν να θεωρούμε τον εαυτός μας κάποιο άλλο, διαφορετικό πρόσωπο από εμάς. Μήπως κάθε άνθρωπος δεν είναι μόνο ένα πρόσωπο, αλλά περισσότερα από ένα πρόσωπα;
Ανάμεσα στους φυλακισμένους εκείνοι που είναι οι πιο δυστυχισμένοι , που δεν θέλουν να ζήσουν , που δεν αγαπούν τη ζωή , είναι εκείνοι που δεν συγχωρούν τον εαυτό τους. Το δράμα τους δεν είναι ότι δεν τους συγχωρεί ο κόσμος, αλλά γιατί δεν συγχωρούν οι ίδιοι τον εαυτό τους.
Η μητέρα μου θυμάται στο κρεβάτι του πόνου, τον πατέρα της που πέθανε απ΄ την ίδια ασθένεια. Βλέποντας γύρω της τα παιδιά της αναπολεί τις μέρες της ασθένειάς του και εξετάζει τον εαυτό της, αν υπήρξε καλή κόρη.
Ο Απόστολος Παύλος όταν αναφέρεται στον εσώτερο άνθρωπο μιλάει για αντικρουόμενος θελήσεις μέσα του. Αυτό που μισώ, αυτό πράττω, λέει αναφερόμενος στη θέληση που υπάρχει στο σώμα του που αντιστρατεύεται το θέλημα του Θεού, το θέλημα της συνείδησής του και το θέλημα του εγώ. Υπάρχουν τέσσερις θελήσεις, τέσσερεις νόμοι μέσα στον κάθε άνθρωπο. Ο νόμος του Θεού, ο νόμος της συνείδησης, ο νόμος του εγώ κι ο νόμος της αμαρτίας.
Όλη η προσπάθεια του ανθρώπου είναι να βρει την ισορροπία , που είναι ειρήνη με τον εαυτό του. «Δεν βρίσκω ένα μέρος να ακουμπήσω την καρδιά μου», γράφει στον Ξένο του ο Αλμπέρ Καμύ. Ο αρχαίος Αρχιμήδης πίστευε ότι η ειρήνη με τον εαυτό μας είναι το υπέρτατο αγαθό. «Δος μου που να σταθώ» έλεγε « και θα κινήσω τη γη» (Δος μοι πα στω και ταν γαν κινάσω).
Πάντα κάτι λείπει απ’ τη ζωή μας για να διαταράσσει την ειρήνη με τον εαυτό μας. . Τίποτε δεν είναι τέλειο. Στον υπέρβαρο, όπως εγώ, το εμπόδιο για την ειρήνη με τον εαυτό του είναι το παραπανήσιο βάρος και η δυσμορφία του σώματος. Λένε ότι το πάχος είναι συσσωρευμένη οργή.
Το πρωί, γυρνώντας απ΄ τη βόλτα στο Δημοτικό κήπο του Φρουρίου, συνάντησα κάποιον πιο υπέρβαρο από μένα. Με χαιρέτησε με ένα πονεμένο χαμόγελο, σαν να μου έλεγε πως δεν υπάρχει τίποτε πιο ωραίο από ένα χαμόγελο επάνω σε όλα αυτά τα πράγματα που μας θλίβουν. Αυτό είναι το χαμόγελο της κατανόησης, που στην υπέρτατη μορφή της είναι η αγάπη.
(Ρεθεμνιώτικα Νέα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου