Θα σκούξουν οι χήνες

«Θα σκούξουν οι χήνες»
Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

Η φράση «θα σκούξουν οι χήνες» είναι ο τίτλος ενός θεατρικού έργου του Τσέχωβ (ή μήπως είναι ο τίτλος κάποιας κινηματογραφικής ταινίας;). Κεντρική ιδέα είναι ότι το ψέμα και γενικά η επιφανειακή κατάσταση δεν πολυκαιρίζει και μοιάζει σαν την φασαρία και την ταραχή που κρατάει λίγο και μόνο η αλήθεια και η ηρεμία κρατούν αιώνια, γιατί η ίδια η αιωνιότητα είναι διαρκής ειρήνη και ηρεμία. Ο παράδεισος της διάφανης γαλήνης. Μια άλλη ωραία εικόνα που εκφράζει την ίδια αλήθεια είναι η εικόνα της θάλασσας, που η κατάστασή της στην επιφάνεια δεν είναι ποτέ σταθερή κι άλλοτε είναι ήσυχη κι άλλοτε ταραγμένη, ενώ στα βάθη του ωκεανού επικρατεί αιώνια γαλήνη!
Με αυτό το νόημα γράφω για τη σημερινή μάχη ανάμεσα σε πέντε καρακάξες και μια μικρή, μαύρη γάτα, που έγινε στις έξη το πρωί, στο Φρούριο Λαρίσης, μπροστά στα σκαλοπάτια του Ιερού Ναού του Αγίου Αχιλλείου. Ο λόγος που αφιερώνω ολόκληρο το μικρό αυτό δοκίμιο στη σημερινή «Γατο-καρακαξομαχία» είναι ότι έχει σπουδαίο ενδιαφέρον, όχι τόσο για τα γεγονότα αυτά καθ΄ εαυτά, αλλά για το βαθύτερο νόημά τους.
Επειδή αυτό που έχει σημασία στο δοκίμιο είναι το βαθύτερο νόημα , θα εξιστορήσουμε τα γεγονότα της ασυνήθιστης αυτής μάχης ανάμεσα στις καρακάξες, στα γνωστά για την θρασύτητα και την αρπαγή πουλιά και στη γάτα, που τη χαρακτηρίζει η σύνεση και η φρονιμάδα.
Οι καρακάξες, αεί θρασείς και άρπαγες , έκαναν ψεύτικες εφόδους για να τρομάξουν τη γάτα , αντί να την περιμένουν, όπως θα έκανε κάθε άλλο ζώο, να τελειώσει το πρωϊνό της στο προαύλιο του ναού. Αλλά η γάτα δεν έδινε καμιά σημασία στις κραυγές τους και στις ψεύτικες επιθέσεις τους.
Κάθε ζώο, από ένστικτο δεν πλησιάζει ένα άλλο ισχυρότερο ζώο την ώρα που τρώει. Περιμένει να τελειώσει εκείνο κι ύστερα πλησιάζει σε ό,τι απέμεινε από την τροφή. Αλλά οι καρακάξες είναι περίφημες για την αναίδεια και την αρπαγή.
Ακόμα κι ο άνθρωπος αποφεύγει να ενοχλήσει τα ζώα την ώρα που τρώνε ή βατεύονται, γιατί όλα τα ζώα γίνονται άγρια και επιθετικά την ώρα αυτή.
Η γάτα αδιαφορούσε για τις προκλήσεις τους. Θα νόμιζε κανείς ότι δεν αντιλήφθηκε διόλου την ύπαρξή τους. Δεν έστρεψε ούτε μια φορά να κοιτάξει προς το μέρος τους, αδιαφορώντας για τις ψεύτικες εφορμήσεις , με τις οποίες προσπαθούσαν να την τρομάξουν. Απολάμβανε το φαγητό της χωρίς την παραμικρή βιασύνη και ταραχή. Το βράδυ η χαριτωμένη γατούλα με τις αντρείες εφτά ψυχές, θα διηγούνταν στις άλλες το πρωινό, ανόητο περιστατικό με τις χαζές καρακάξες. «Ανόητα πουλιά: έσκουξαν, έσκουξαν , ώσπου η γαλήνη του πρωινού επικράτησε πάλι, μόλις έπαψαν τις ηλίθιες κραυγές τους»
Ποιοι μοιάζουν τώρα στην «γατο-καρακαξομαχία» γύρω απ΄ το όνομα των Σκοπιανών: Ποιος είναι «γάτα» και ποιοι είναι «καρακάξες»; Για να είμαστε σαν τη γάτα οι Νεοέλληνες και να μην είμαστε σαν τις ανόητες καρακάξες , πρέπει να πιστεύουμε , ότι κανείς δεν μπορεί να μας αναγκάσει, να ονομάσουμε οποιαδήποτε γειτονική χώρα, με όνομα που δεν θέλουμε, όταν μάλιστα η χώρα αυτή, κρυφά ή φανερά , επιβουλεύεται ,την εδαφική μας ακεραιότητα.
Αν αμφιβάλλουμε γι΄ αυτό , με την εσωτερική μας διαίρεση και διχόνοια που μας δέρνει, μοιάζουμε σαν τις καρακάξες. Κάθε αντίπαλος ξέρει εκ των προτέρων τις κινήσεις μας , και το σπουδαιότερο από όλα ξέρει την ανοησία μας, που είναι ο φόβος μήπως φανούμε μη ρεαλιστές και προοδευτικοί. Και ενώ εμείς αμφιβάλλουμε , ο αντίπαλος είναι βέβαιος ότι θα δεχθούμε τελικά να διαπραγματευθούμε , ακόμα κι εκείνα που δεν είναι για διαπραγμάτευση , από κανένα σοβαρό άνθρωπο στον κόσμο! «Έτσι ο Εφιάλτης θα φανεί κι οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.»
"Ρεθεμνιώτικα Νέα"