Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα: ΨΥΧΗ ΑΠΟΥΣΑ

ΨΥΧΗ ΑΠΟΥΣΑ
Δε σε γνωρίζει ο ταύρος, ούτε η συκιά
Ούτε τ΄ άλογα, ούτε τα μυρμήγκια του σπιτιού σου.
Δε σε γνωρίζει το παιδί, ούτε το βράδυ,
Γιατί έχεις πεθάνει για πάντα.

Δε σεγνωρίζει η ράχη της πέτρας,
Ούτε το μαύρο τλάζι όπου λιώνεις.
Δε σε γνωρίζει η βουβή ανάμνησή σου
Γιατί έχεις πεθάνει γιά πάντα.

Το φθινόπωρο θα ΄ρθει με βούκινα,
Σταφύλι ομίχλης και συστάδα βουνών,
Μα κανείς δεν θα θελήσει να κοιτάξει τα μάτια σου
Γιατί έχέις πεθάνει για πάντα.

Γιατί έχεις πεθάνει για πάντα
Σαν όλους τους νεκρούς της Γης,
Σαν όλους τους νεκρούς που λησμονιούνται
Σ' ένα σωρό από σκυλιά σβυσμένα.

Δε σε γνωρίζει κανείς. Όχι. Μα εγώ σε τραγουδώ.
Γι' αυτούς που θά 'ρθουν τραγουδώ την κατατομή σου και τη χάρη σου
Την ξακουστή ωριμότητα του στοχασμού σου,
Την όρεξη για θάνατο, τη γεύση απ΄ το στόμα του,
Τη θλίψη πού 'χε η γενναια χαρά σου.

Θ' αργήσει πολύ καιρό να γεννηθεί, αν γεννηθεί
Ένας Ανδαλουσιάνος τόσο γνήσιος, τόσο πλούσιος σε περιπέτεια.
Την αρχοντιά του τραγουδπώ με λόγια που στενάζουν
Και θυμάμαι μια θλιμμένη πνοή μέσα στα λιόδεντρα.

Μετάφραση: Μόσχος Λαγκουβάρδος